την προσοχή, τις πατάτες του καναπέ! Το περπάτημα ενισχύει τη συνδεσιμότητα του εγκεφάλου, τη λειτουργία
Η ScienceDaily – μια ομάδα “επαγγελματικών πατάτας καναπέδων”, όπως τους περιέγραψε ένας ερευνητής, έχει αποδείξει ότι ακόμη και μέτρια άσκηση – στην περίπτωση αυτή περπατώντας με το δικό του ρυθμό για 40 λεπτά τρεις φορές την εβδομάδα – μπορεί να ενισχύσει τη συνδεσιμότητα των κρίσιμων κυκλωμάτων του εγκεφάλου μειώσεις της λειτουργίας του εγκεφάλου που σχετίζεται με τη γήρανση και την αύξηση της απόδοσης σε γνωστικά καθήκοντα.
Η μελέτη, στα σύνορα στη γήρανση της νευροεπιστήμης, ακολούθησε 65 ενήλικες, ηλικίας 59 έως 80 ετών, οι οποίοι εντάχθηκαν σε ομάδα πεζοπορίας ή ομάδα τεντώματος και τόνωσης για ένα χρόνο. Όλοι οι συμμετέχοντες ήταν καθισμένοι πριν από τη μελέτη, αναφέροντας λιγότερα από δύο επεισόδια σωματικής άσκησης που διαρκεί 30 λεπτά ή πολύ περισσότερα τους προηγούμενους έξι μήνες. Οι ερευνητές μέτρησαν επίσης την εγκεφαλική δραστηριότητα σε 32 νεότερους ενήλικες (18 έως 35 ετών).
Αντί να επικεντρώνεται σε ορισμένες δομές του εγκεφάλου, η μελέτη εξέτασε τη δραστηριότητα σε περιοχές του εγκεφάλου που λειτουργούν μαζί ως δίκτυα.
“Σχεδόν τίποτα στον εγκέφαλο γίνεται από έναν τομέα – είναι πολύ περισσότερο ένα κύκλωμα”, δήλωσε ο καθηγητής ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Ιλινόις και ο διευθυντής του Ινστιτούτου Beckman Art Kramer, ο οποίος ηγήθηκε της μελέτης με την Κινησιολογία και τον καθηγητή υγείας της κοινότητας Edward McAuley και τον διδακτορικό φοιτητή Michelle Voss. “Αυτά τα δίκτυα μπορούν να γίνουν πολύ περισσότερο ή λιγότερο συνδεδεμένα. Σε γενικές γραμμές, καθώς γερνάμε, γίνονται λιγότερο συνδεδεμένοι, οπότε μας ενδιαφέρει οι επιπτώσεις της φυσικής κατάστασης στη συνδεσιμότητα των δικτύων του εγκεφάλου που δείχνουν την μεγαλύτερη δυσλειτουργία με την ηλικία “.
Οι νευροεπιστήμονες έχουν εντοπίσει αρκετά ξεχωριστά κυκλώματα εγκεφάλου. Ίσως το πιο ελκυστικό είναι το Δίκτυο Προεπιλεγμένης Λειτουργίας (DMN), το οποίο κυριαρχεί στην εγκεφαλική δραστηριότητα όταν ένα άτομο ασχολείται λιγότερο με τον έξω κόσμο – είτε παρατηρεί παθητικά κάτι είτε απλά ονειροπόληση.
Προηγούμενες μελέτες διαπίστωσαν ότι η απώλεια συντονισμού στο DMN είναι ένα κοινό σύμπτωμα της γήρανσης και σε ακραίες περιπτώσεις μπορεί να αποτελέσει δείκτη ασθένειας, δήλωσε ο Voss.
“Για παράδειγμα, τα άτομα με νόσος του Alzheimer τείνουν να έχουν λιγότερη δραστηριότητα στο δίκτυο προεπιλεγμένων λειτουργιών και τείνουν να έχουν λιγότερη συνδεσιμότητα”, ανέφερε. Η χαμηλή συνδεσιμότητα υποδεικνύει ότι τα διάφορα μέρη του κυκλώματος δεν λειτουργούν σε συγχρονισμό. Όπως και οι κακώς εκπαιδευμένοι αθλητές σε μια ομάδα κωπηλασίας, οι περιοχές του εγκεφάλου που συνθέτουν το κύκλωμα στερούνται συντονισμού και έτσι δεν λειτουργούν με βέλτιστη απόδοση ή ταχύτητα, δήλωσε ο Voss.
Σε έναν υγιή νεαρό εγκέφαλο, η δραστηριότητα στο DMN μειώνεται γρήγορα όταν ένα άτομο ασχολείται με μια δραστηριότητα που απαιτεί εστίαση στο εξωτερικό περιβάλλον. Οι ηλικιωμένοι, οι άνθρωποι με νόσος του Alzheimer και εκείνοι που είναι σχιζοφρενικοί έχουν πολύ μεγαλύτερη δυσκολία “καθοδηγούν” το DMN έτσι ώστε άλλα δίκτυα του εγκεφάλου να μπορούν να έρθουν στο προσκήνιο, δήλωσε ο Kramer.
Μια πρόσφατη μελέτη του Kramer, του Voss και των συναδέλφων τους διαπίστωσε ότι οι ηλικιωμένοι ενήλικες που είναι πολύ πιο κατάλληλοι τείνουν να έχουν καλύτερη συνδεσιμότητα σε ορισμένες περιοχές του DMN από τους καθιστικούς συνομηλίκους τους. Εκείνοι με πολύ περισσότερη συνδεσιμότητα στο DMN τείνουν επίσης να είναι καλύτεροι στον προγραμματισμό, στην ιεράρχηση, στη στρατηγική και στην πολλαπλών εργασιών.
Η νέα μελέτη χρησιμοποίησε τη λειτουργική απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού (FMRI) για να καταλάβει εάν η αερόβια δραστηριότητα ενίσχυσε τη συνδεσιμότητα στο DMN ή σε άλλα δίκτυα εγκεφάλου. Οι ερευνητές μέτρησαν τη συνδεσιμότητα και την απόδοση του εγκεφάλου των συμμετεχόντων σε γνωστικά καθήκοντα στην αρχή της μελέτης, σε έξι μήνες και μετά από ένα χρόνο είτε περπάτημα είτε τόνωση και τέντωμα.
Στο τέλος του έτους, η συνδεσιμότητα DMN βελτιώθηκε ουσιαστικά στους εγκεφάλους των παλαιότερων περιπατητών, αλλά όχι στην ομάδα τέντωμα και τόνωση, την έκθεση των ερευνητών.
Οι περιπατητές είχαν επίσης ενισχύσει τη συνδεσιμότητα σε μέρη ενός άλλου κύκλου του εγκεφάλου (το μετωπιαίο δίκτυο, το οποίο βοηθά στην απόδοση σύνθετων καθηκόντων) και κατάφεραν σημαντικά καλύτερα στις γνωστικές εξετάσεις από τους ενισχυτικούς και τέντωμα των συνομηλίκων τους.
Προηγούμενες μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι η αερόβια άσκηση μπορεί να ενισχύσει τη λειτουργία ορισμένων εγκεφαλικών δομών, δήλωσε ο Kramer. Η μελέτη αυτή δείχνει ότι ακόμη και η μέτρια αερόβια άσκηση βελτιώνει επίσης το συντονισμό των κρίσιμων δικτύων εγκεφάλου.
“Όσο υψηλότερη είναι η συνδεσιμότητα, τόσο καλύτερη είναι η απόδοση σε ορισμένα από αυτά τα γνωστικά καθήκοντα, ειδικά εκείνα που ονομάζουμε καθήκοντα εκτελεστικού ελέγχου – πράγματα όπως ο προγραμματισμός, ο προγραμματισμός, η φροντίδα της ασάφειας, η μνήμη εργασίας και η πολυτελή”, δήλωσε ο Kramer. Αυτές είναι οι ίδιες οι δεξιότητες που τείνουν να μειώνονται με τη γήρανση, είπε.
Η μελέτη αυτή υποστηρίχθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Γήρανσης στα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας.
Πηγή ιστορίας:
Η παραπάνω ιστορία ανατυπώνεται (με συντακτικές προσαρμογές από το προσωπικό ScienceDaily) από υλικά που παρέχονται από το Πανεπιστήμιο του Illinois στην Urbana-Champaign.
Αναφορά περιοδικού:
1. Michelle W. Voss, Ruchika S. Prakash, Kirk Ι. Erickson, Chandramallika Basak, Laura Chaddock, Jennifer S. Kim, Heloisa Alves, Susie Heo, Amanda Szabo, Siobhan Μ. White, Thomas R. Wojcicki, Emily L. Mailey, Neha Gothe, Erin A. Olson, Edward McAuley, Arthur F. Kramer. Πλαστικάτων δικτύων του εγκεφάλου σε μια τυχαιοποιημένη δοκιμή παρέμβασης για άσκηση σε ηλικιωμένους ενήλικες. Frontiers in Aging Neuroscience, 2010; Doi: 10.3389/fnagi.2010.00032
No Responses